Rezerwa na odprawy emerytalne wykazywana jest w pasywach bilansu w pozycji B.I.2. „Rezerwa na odprawy emerytalne i podobne” z podziałem na:
– rezerwy krótkoterminowe – są to rezerwy (bądź ich części), których przewidywane wykorzystanie nastąpi w ciągu 12 miesięcy od dnia bilansowego,
– rezerwy długoterminowe – są to rezerwy (bądź ich części), których przewidywane wykorzystane nastąpi w czasie dłuższym niż 12 miesięcy od dnia bilansowego.
Szczegółowe zasady wyceny, ujmowania, prezentacji oraz ujawniania w sprawozdaniach finansowych rezerw na świadczenia pracownicze, w skład których wchodzi m.in. rezerwa na odprawy emerytalne, zostały określone w KSR 6 „Rezerwy, bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów, zobowiązania warunkowe”. Jednostki – przyjmując politykę rachunkowości – w sprawach nieuregulowanych przepisami ustawy o rachunkowości mogą stosować krajowe standardy rachunkowości.
Rezerwa na odprawy emerytalne tworzona jest w wysokości prawdopodobnych zobowiązań przypadających na bieżący okres sprawozdawczy – w drodze zarachowania w ciężar kosztów bieżącej działalności operacyjnej jednostki, pomimo że wypłata odprawy emerytalnej nastąpi w następnych okresach sprawozdawczych.
Dla każdego rodzaju rezerw jednostka gospodarcza powinna w sprawozdaniu finansowym ujawnić następujące informacje:
– charakterystyka tworzonych rezerw,
– dodatkowe rezerwy utworzone w trakcie okresu sprawozdawczego,
– kwoty rezerw wykorzystane w ciągu okresu,
– rezerwy niewykorzystane i rozwiązane w ciągu roku,
– istniejące niepewności co do kwoty i terminu wystąpienia tych zdarzeń,
– wartość bilansową rezerw na początku oraz na końcu okresu sprawozdawczego.