Zgodnie z art. 4 ust.1 ustawy o rachunkowości, jednostki objęte jej przepisami zobowiązane są do rzetelnego przestawienia sytuacji majątkowej i finansowej oraz wyniku finansowego. Do zobowiązań, które muszą wykazać, zaliczają się także rezerwy na świadczenia pracownicze, m.in. rezerwa na odprawy emerytalne pomimo faktu, iż termin ich wymagalności i kwoty są niepewne.
Podczas ujmowania, prezentacji i ujawniania w sprawozdaniach finansowych rezerw na świadczenia pracownicze, jednostki mogą korzystać ze wskazówek zawartych w Krajowym Standardzie Rachunkowości nr 6 „Rezerwy, bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów, zobowiązania warunkowe”. Rezerwy na świadczenia pracownicze tworzone są zatem najczęściej na odprawy emerytalne, odprawy rentowe, pośmiertne, nagrody jubileuszowe i niewykorzystane urlopy.
Wskazane jest, aby rezerwa na odprawy emerytalne, rentowe, czy nagrody jubileuszowe została utworzona przez jednostkę wtedy, gdy jest ona zobowiązana do wykonania tych świadczeń, co wynika bezpośrednio z przepisów prawa, umów o pracę lub regulaminu wynagradzania. Rezerwa na odprawy emerytalne powinna zostać wyznaczona również wtedy, gdy kwoty tych świadczeń są istotne, a ich nieuwzględnienie w sprawozdaniu finansowym wpłynęłoby na zniekształcenie obrazu sytuacji finansowej i majątkowej jednostki.